Şövalyeler
| Bu makale henüz geliştirme aşamasındadır. İsterseniz sayfayı düzenleyerek, "Game of Thrones Viki"ye katkıda bulunabilirsiniz. kontrol edilecek ve resim eklenecek. |
Şövalye, Yedi İnancı’nın ve Yedi Krallık’ın feodal kültürünün, ağır zırh giyen geleneksel bir savaşçı sınıfının bir üyesidir. Lordlar ve normal halk arasında bir sosyal statüde bulunur. Soyluluğun tersine miras yoluyla elde edilemeyen bir ünvandır ve basit doğumlular da şövalye olabilir. Şövalyeler “Sör” diye çağrılır.
Tarihi
Şövalyelik, Westeros’a Andal İstilası sırasında gelmiş ve Westeros’a yerleşmiş bir Andal kültürüdür. Andalların Westeros’u fethindeki askeri başarısında çelik teçhizatlı şövalyeler çok önemli bir rol oynamışlardır. Westeros kültürü üzerindeki Andal etkisi, şövalyeleri Yedi Krallık’taki savaşların omurgası yapmıştır. Buna rağmen Kuzey, Demir Adalar ve Dorne gibi Andal asimilasyonuna daha az maruz kalmış bölgelerde şövalyelik pek fazla görülmez.
Westeros'da Şövalyeler
Şövalyeler; cesur yürekli, namuslu, kendi düşünceleri göre için doğru hareket etmeye, feodal derebeyine sadık olmaya ve İnanç’ı savunmaya inanır. Aslında çoğu şövalye yükselmeyi ve soylu olabilmeyi ister ama çoğu bu düşünceden kısa bir sürede vazgeçer. Çoğu denemez bile ve şövalye olarak itibar ve fırsat ararlar. Halktan birinin ve ya piçlerin sosyal ve ekonomik durumlarını yükseltmenin en kolay belki de kaçınılmaz yoludur şövalyelik. Şövalyeler, bekârlık/evlilikten men olma, çocuk sahibi veya toprak sahibi olmaktan uzak durma gibi ciddi sınırlayıcı yeminler etmez. Olumsuz tarafıysa, getirdiği birkaç avantajın yanında çok büyük giderleri ve riskleri de vardır. Ama aynı zamanda önemli fırsatlar için de kapı aralar. Gerçekte, şövalyelikte en önemli şey dövüş becerisidir. Şövalyelerden ne zaman olursa olsun ihtiyaç olduğunda dövüşmesi beklenir. Geleneksel olarak uzun mızrak, kalkan ve kılıçlı ve metal zırh giyerek at sırtında ağır süvariler olarak savaşırlar. Bazı şövalyeler de balta, çekiç ve mızrak gibi farklı silahlarla dövüşmeyi tercih ederler. En az bir tane, ama genelde iki adet atları olur. Bunlardan biri savaş atı, diğeri seyahatlerinde kullandıkları atlardır. Şövalyeler kalkanlarında ve zırhlarında kendi armalarını taşırlar. Genellikle aile armalarını kullanırlar. Aile armasına sahip olmayanlar veya kullanmak istemeyenler kendi armaları oluştururlar. Bu kişisel armalar genellikle şövalyeliği nasıl kazandığıyla ve ya bazı kişisel işaretlerinin resmedilmesidir. Çoğu şövalye miğferlerinin tepesinde armalarının temalarıyla süsler. Zengin şövalyeler sıkça süslü zırhları ve silahlarıyla uzaktan ayırt edilir. Cilalanmış, mücevherli zırhlar ve ya çeşitli malzemelerle süslenmiş pelerinlerle gösteriş yaparak sosyal statülerini gösterirler.
Şövalyelik Aşamaları
Şövalye olmak için gerekli olan geleneksel süreç üç aşamadan oluşur.
- Yaver Çömezi: Yaver çömezi olacak çocuk yetiştirici bir şövalyeye bağlanır. Lordların ve şövalyelerin çocuklarının çoğu akrabalarına ve ya birliklere gönderilirken başka yaver çömezleri kendi babalarına hizmet etmeye gelir. Yaver çömezleri sırasıyla mızrak ve kılıç antrenmanları gibi çok önemli yetenek isteyen eğitimlerle başlar. Tipik eğitim köreltilmiş silahlar ve eğimli halkaları kapsar.
- Yaver: Çocuk ergenlik çağına gelince yaver aşamasına geçer. Yaverler silahlarına, zırhına bir şövalye kadar iyi kullanmayı ve ilgilenmeyi hakkıyla öğrenmelidir. Savaş zamanında yaverler savaşa ustalarının yanında katılır, savaş gereçlerini hazırlar ve yanında savaşırlar. Bazı yaverler asla şövalye olmayı seçmez, hayatının geri kalanını yaver olarak geçirir. Bu olabilir çünkü insan şövalyelerin savaşçı hayat tarzına eğilimli olmayabilir ya da kendini donatacak parası olmayabilir.
- Şövalyelik: Her şövalye her sebepten olursa olsun başka bir adamı şövalye ilan edebilir. Bu genellikle yaver yetişkinliğe ulaştığında ya da ustası onun şövalyelik sorumluluğunu alabilmeye kayık olduğuna karar verirse gerçekleşir. Şövalye geleneğine uygun yükselmeyen bir kişi, hizmetine karşılık ödül olarak şövalye ilan edilir. Bu şekilde genellikle askerlere ve ya büyük bir cesaret ve ya hüner gösteren küçük halktan biri şövalye ilan edilebilir. Şövalyelik öncül savaşçı konum olarak görülür, büyük lordların çocukları bile gerekli şartları yerine getiremezse şövalye ilan edilemez. Aksini yapmak onur kaybetmek yerine elde eder ve böylece kendisini ve ailesini alay konusu olmaktan korur. Toplumsal baskılar, küçük ve bencil sebeplerden dolayı verilen şövalyelikleri önler.
Şövalyelik Töreni
Şövalye ilan edilme töreni çok basit ve ya çok karışık olabilir, her törenin ortak ritueli, şövalye namzetinin diz çökmesi ve omuzlarına kılıç değdirilerek şövalye ilan edilmesidir. Törenlerde genellikle Yedi’nin ilahileri söylenir. Şövalye ilan edilirken, adil ve onurlu olmak için sıkça Yedi’nin ismini tekrar ederler (charged). Detaylı bir şövalye töreninde, müstakbel şövalye Savaşçı’nın önünde gece nöbeti bekler, zırhı üstünde ve kılıcını Savaşçı^ya sunarak. Mütevazılığini kanıtlamak için septe çıplak ayakla yürüyerek gelir. Sözlerden sonra kılıç kemerini takarak şövalyeliği alması için boyanmamış yün giyerler. Yeni şövalyeler bazen septonlar tarafından yedi yağ ile kutsanırlar. Yüksek statüdeki ya da şöhretli kişilerin töreni gerçekleştirdirildiğinde, bu şövalye için büyük bir onur kabul edilir. Şövalye töreni, kişinin ismi ve (varsa) hanesinin okunmasıyla başlar. Sonra şövalye ilanı ritueli gerçekleşir.
Kılıç sağ omuza dokundurulduğunda “Savaşçı’nın isminde cesur olmak için seni görevlendireceğim”. Kılıç sol omza doğru giderken “Baba’nın isminde adil olmak için seni görevlendireceğim”. Sol omuzda “Anne’nin isminde genç ve masumları savunmak için seni görevlendireceğim”. Sağ tarafa “Bakire’nin isminde bütün kadınları korumak için seni görevlendireceğim”.
Şövalye Türleri
- Gezgin Şövalyeleri: Ustasız olarak başı boş dolaşan bir şövalye türüdür. Gezgin şövalyeler olarak isimlendirilirler çünkü dünyevi varlığının çoğu kolları ve atıdır ve genellikle dışarıda yatmak zorundadırlar. Gezgin şövalyelerinin çoğu iş aramak, para kazanmak için turnuvalara katılmak ve kiralanmak umuduyla becerilerini göstermek için seyahat ederler. Daha az dürüst gezgin şövalyeleri savaş eğitimini haydutluk yönünde kullanırlar. Bu sebepten, gezgin şövalyeleri sıklıkla güvenilmez ve kötü ünleriyle anılırlar. Gezgin şövalye teriminin kendisi aşağılayıcı kabul edilir.
- Yeminli Kılıç: Bazı topraksız şövalyeler, efendileri olarak gördükleri başka adamlara yeminli kılıç olurlar. Efendilerinden savaşlardaki hizmeti karşılığı yemek, sığınak ve para alırlar. Seferberlik boyunca, lordlar sıklıkla geçici kaynak olarak bol miktarda yeminli kılıç kiralarlar. Seferberlik sonunda lordlar ihtiyacı olmayan şövalyelerin çoğunu serbest bırakır ve tekrar gezgin şövalyesi olurlar
- Topraklı Şövalyeler: Topraklarında bir konutları bulunan şövalye türüdür. Topraklarında köylüleri çalıştırırlar ve yeminli kılıçlar alabilirler. Topraklı şövalyeler, topraklarının bulunduğu lordları için dövüşmeye yeminlidir. En zengin şövalyeler en fakir lordlardan daha fazla toprağı yönetirken, şövalyelerin topraklarında adaleti yerine getirme yetkisi yoktur
- Kuzey Süvarileri : Birkaç kuzeyli Yedi’ye ibadet ederler, çok nadir şövalye olmayı tercih ederler. Buna rağmen kuzeyde şövalyeliğe benzer savaşçı gelenekleri vardır. Kuzeydeki ağır süvari birlikleri kuzeydeki şövalye birliklerine işlevsel olarak çok yakındır ama isimleri şövalye değildir.
- Gerçek Şövalye: Tüm yeminlerini izleyen,şövalyeliğin tüm gerekliliklerini yerine getiren, şövalyelik kavramının kanlı canlı vücut bulmuş halidir.
Alıntılar
"Ben bir şövalyeyim. Şövalye olarak ölmeliyim."
"Küçük kız, şövalyeler ne için var sanıyorsun? Leydilerden bütün övgüleri almak için mi? Şövalyeler öldürmek için vardır."
- Sandor Clegane'den Sansa Stark'a.