Son kahraman
Son kahraman, Westeros efsanelerine göre Uzun Gece sırasında yaşamış bir İlk İnsan'dır. Essos'taki efsanelerde dünyayı karanlıktan kurtaran Azor Ahai ile bir bağlantısı olup olmadığı bilinmemektedir.
Efsane
Kuzey'in efsaneleri binlerce yıl önce Uzun Gece sırasında ormanın çocuklarını aramaya çıkan son kahramandan ve yoldaşlarından bahseder. Devlerin, wightların ve Ötekiler'in saldırılarından sonra sağ kalan son kahraman, sonunda çocuklara ulaştı ve çocuklar, ona yardım ettiler. Ardından Gece Nöbetçileri kuruldu ve Şafak Savaşı'nı kazandılar. Savaş nesillerce süren uzun kışı bitirdi ve Ötekiler'in büyük ihtimalle Daimi Kış Toprakları'na geri çekilmesini sağladı.[1] Son kahramana ne olduğu bilinmemektedir.
Son Olaylar
Taht Oyunları
Yaşlı Dadı tarafından Bran Stark'a anlatılan son kahramanın hikayesi:
Ah benim tatlı yaz çocuğum, sen korkuyu ne bilirsin ki? Korku kışta gelir benim küçük lordum. Kar otuz metre yükselir. Kuzeyden ulumalı buz fırtınaları esmeye başlar. Korku uzun gecede gelir. Gece çöker ve güneş yıllarca yüzünü göstermez. Çocuklar karanlıkta doğar, karanlıkta büyür ve karanlıkta ölür. Ulu kurtlar iyice acıkır, ak yürüyenler ormanlarda dolaşır.
Ötekiler ... Binlerce ve binlerce yıl önce, daha önce hiç görülmemiş uzunlukta sert ve soğuk bir kış çökmüştü dünyanın üzerine. Gece bir neslin hayatı boyunca sürmüştü. Krallar, tıpkı ahırlarında ölen domuz çiftçileri gibi titreyerek ölmüştü kalelerinde. Kadınlar, çocuklarının buz tutarak öldüğünü görmektense elleriyle boğarak öldürmüşlerdi evlatlarını. Ağlamışlardı ama sıcak gözyaşları yanaklarında donmuştu.
İlk kez o karanlıkta geldi Ötekiler. Onlar soğuk yaratıklardı, ölü yaratıklardı. Güneşten, ateşten, demirden ve damarında sıcak kan akan her canlıdan nefret ederlerdi. Karakolların, şehirlerin ve bütün diyarın üzerine korku saldılar. Kahramanları, hatta orduları, soluk ve ölü atlarının üzerinden uzanıp keserek onar onar öldürdüler. İnsanların kılıçları onları durduramadı. Bakireler ve bebekler için bile merhamet yoktu içlerinde. Buz tutmuş ormanlarda bakireleri avladılar ve hizmetkârlarını ölü bebek etleriyle beslediler.
Andallar’ın gelişinden, kadınların Dar Deniz’in ötesindeki Rhoyne şehirlerinden kaçışından önceydi bunlar. O zamanlardaki krallık, İlk İnsanlar’ın krallıklarıydı ve onlar da diyarı ormanın çocuklarından almışlardı. Ama ormanın çocukları sık ormanların içinde, ağaçların arasındaki gizli şehirlerinde ve boş tepelerde yaşamaya devam ettiler, ağaçların üzerindeki yüzleriyle nöbet tuttular. Soğuk ve ölüm dünyayı kaplarken, çocukları bulmaya kararlı son kahraman, insan ordularının kaybettiği şeyleri kadim büyülerle geri alabileceğini umarak ölü topraklara girdi. Yanında kılıcı, atı, köpeği ve bir düzine dostu vardı. Ormanın çocuklarının gizli şehirlerini asla bulamayacağını düşünüp umudunu kaybettiği ana kadar yıllarca aradı. Dostları birer birer ölmüştü. Ve atı ve köpeği. Kılıcı öylesine buz tutmuştu ki kullanmaya kalktığında ellerinde parçalandı. Ötekiler kesilen ellerinden akan kanın kokusunu aldılar ve yanlarında tazı büyüklüğündeki ölü örümceklerle sessizce izini sürdüler.[2]
Kargaların Ziyafeti
Kara Kale'de Samwell Tarly, Jon Kar'a Uzun Gece'ye dair bir kayıt bulduğunu ve kayıtta ejderha çeliğinden yapılma bir kılıç ile Ötekiler'i öldüren son kahramandan bahsettiğini anlatır. Ötekiler, ejderha çeliğine karşı duramazmış. Jon, ejderha çeliğinin Valyrian Çeliği olup olmadığını merak eder.[3]
Ayrıca Bakınız
Referanslar
- ↑ Buz ve Ateşin Dünyası, Kadim Tarih: Uzun Gece.
- ↑ Taht Oyunları, Bölüm 24, Bran IV.
- ↑ Kargaların Ziyafeti, Bölüm 5, Samwell I.